donderdag 23 maart 2017

Mika

Op 27 November 2016 mocht ik kleine Mika ophalen van het vliegveld in Rotterdam. 
Ik zag een klein, bruin, onzeker hondje met een rood oogje, een kapot oortje en rood neusje op de arm van de vrijwilligster zitten en was onmiddellijk verliefd! 

Toch stapte ze vrolijk met mij en mijn vriend naar buiten, deed een plasje en ging in de auto zitten. Thuis wachtten een oude kater van 18 jaar en twee enorme main coons (katten) van 1 jaar haar op. Mika schrok niet, snuffelde eens aan ze, zij aan haar en het was goed! 
Ik was helemaal verbijsterd, had een grote strijd verwacht.
Maar toen naar buiten...
Mika was heel bang, vooral voor mannen, dichtslaande autodeuren, onverwachte geluiden. Zo bang, dat zij ging hijgen van paniek!

Inmiddels in zij 4 maanden bij mij. Ze in lief, aanhankelijk, kan alleen thuisblijven, super zindelijk en vindt het heerlijk hier.
Buiten is ze iets meer ontspannen, maar ze schrikt nog steeds van elk vreemd of hard geluid. 

Volgende week wordt ze geprikt op haar Leishmania, want oortje, oogje en neusje zijn nog niet genezen, ondanks de tabletjes. Verder eet ze goed en ziet er gezond uit. 

Ik ben erg gelukkig met haar en zij met mij, s'nachts naast me in bed ligt ze te knorren van genot!
Ik zou haar niet meer kunnen missen. 
Bedankt Ace, dat ik dit lieve hondje mocht adopteren. Ik zou het zo weer doen!


Cora Snoeck





Geen opmerkingen:

Een reactie posten