Het verhaal van Osito is net
zoals dat van zoveel andere levens een heel triest verhaal… Een hond van vier
jaar die vanaf zijn 2 maanden bij zijn baasjes leeft, gewoon
is aan kinderen, goed is met andere honden, het familieleven kent en tot op
vandaag in de veronderstelling is dat hij voor altijd thuis is…
Sterker nog, deze lieverd heeft zelfs nog nooit gedacht dat dit
ooit zou kunnen veranderen, of dat het anders kan… Zijn baasje
echter wel, die is hem op de een of andere manier beu, hij weet zelf niet goed
waarom, naar zijn eigen zeggen is Osito echt een braaf beestje maar
hij en zijn vrouw willen hem niet meer, de kinderen weten van niets maar zijn nu
een stuk ouder dus wat maakt het uit… Osito moet weg, het is maar
een hond… Hij gehoorzaamt goed en laat zich graag verzorgen en
zelfs aankleden, het is allemaal goed voor hem… Enkele keren per
week belt de man of we al plek voor hem hebben, ik probeer hem te overtuigen
Osito deze enorme aanslag op zijn leven te besparen maar hij lacht
het weg en blijft vragen ‘Wanneer?’… We hebben nu 1 maand gekregen,
alles hebben we geprobeerd maar het is ons niet gelukt… Binnen een
maand komt Osito naar ons, daarom probeer ik hem al bekend te maken via onze
kanalen in de hoop dat we hem het leven in een asiel, in een kooi,
kunnen besparen… Je weet maar nooit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten