Hugo

Hallo allemaal, er werd mij door Saskia vrijwilliger- ACE Nederland gevraagd een verhaal te schrijven over onze adoptie hond Hugo.

Nou het begon allemaal op eerste pinksterdag 4 juni 2017 met het na bijna 15 jaar lief en leed met ons gedeeld te hebben het moeten laten inslapen van mij allergrootste vriendin Lisa een kruising tussen een Labrador en een Sharpei.

Ik was hier uiteraard helemaal kapot van en niet meer aanspreekbaar. De volgende dag kwamen er vrienden van ons en vroegen of wij weer een hond wilden waarop ik natuurlijk ja zei en zij vertelde mij dat zij een hond hadden geadopteerd uit Spanje en gaven mij de link door van de ACE. Deze ben ik de volgende dag eens gaan bekijken en toen kwam ik deze foto en het verhaal van Hugo tegen: http://www.ace-charity.org/nl/honden/honden/11772  en bij het zien van de foto was ik al verkocht haha. Ik las zijn verhaal en had al gelijk met die kanjer te doen, maar wat ik ook wel fijn vond dat was dat Hugo zich al in Nederland bevond en al zindelijk was en van autorijden hield, dit omdat wij een tot camper omgebouwde touringcar hebben waarmee wij heel veel op stap zijn. Dus ik hierop informatie aangevraagd over Hugo en om nu een heel lang verhaal wat korter te maken toen ging het opeens heel snel en binnen een week konden wij Hugo al bij zijn gast gezin Karin en Jan van Poppel in Tilburg ophalen. Hier aangekomen lag hij uiteraard onder de tafel en naar mij gromde hij zelfs (nou is dat niet zo verwonderlijk hoor haha) na bij Karin en Jan ongelofelijk onthaald te zijn en na een stukje met de honden gewandeld te hebben gingen wij weer op huis aan en mocht hij in de auto in een van zijn nieuwe mandjes liggen. 

Hier wat foto’s van toen wij naar huis gingen:

De reis naar ons huis in Noord-Holland verliep goed Hugo hoorde wij niet die zat min of meer wat sip om zich heen te kijken. Thuis aangekomen durfde hij de auto niet uit en moest ik hem met mand en al voorzichtig de auto uit trekken haha en binnen aangekomen heeft hij uit blijdschap ff lekker in de huiskamer gepiest haha, ’s-avonds toen wij naar bed gingen hebben wij hem mee naar boven genomen naar de slaapkamer waar een tweede nieuwe mand op hem stond te wachten, nou daar nam hij ook gretig gebruik van en we hebben een rustige nacht gehad. Ik kan er natuurlijk uren over blijven schrijven hoe het in de weken daarna verliep, maar ik zal het beknopt houden. Hugo was binnen 2 weken aan ons al helemaal gewend en in plaats van dat hij nog naar mij gromt is hij helemaal gek als ik van mijn  werk thuis kom, dan springt hij tegen mij aan wil geknuffeld worden en moet ik met hem met de bal spelen geweldig.  In de camper is hij ook al een aantal keren mee geweest, in het begin vond hij dit wat eng, maar nu hij weet dat we daarmee lekker de natuur ingaan en hij leuke dingen beleefd is hij hier ook helemaal blij mee. Ook is hij al een aantal keren mee geweest met onze Amerikaanse oldtimer naar treffens en met onze Porsche club naar Duitsland en ook dit vind hij allemaal wel leuk alleen al die mensen daar is hij nog steeds wel wat voorzichtig mee alhoewel je dit niet meer kunt vergelijken met twee maanden terug, en ja thuis? Nou thuis voelt meneer zich wel hoor van bang stil hondje is hij veranderd naar een luidruchtige blaffende hond die zijn thuis (en ook in de camper) en zijn plekkies bewaakt hoor (moet je maar eens kijken naar die foto waarbij hij met zijn voorpoten op het aquarium leunt om zo de boel buiten te kunnen observeren) haha. Toevallig ben ik afgelopen week en de aankomende twee weken alleen thuis met hem, dit omdat mijn vrouw eventjes lekker met haar familie op vakantie is naar andere familie leden in Indonesië en op 4 oktober jl. moest ik werken en ja je laat je hond toch niet op dierendag alleen, toch??? Nu ben ik lijnbuschauffeur dus ik Hugo meegenomen en hem aan de linkerkant naast mijn stoel gelegd, nou dat vond hij ook wel interessant hoor stiekem kijken wat er allemaal binnen kwam, hij vond het wel interessant, maar toen er een gezin met twee kleine meisjes binnen kwam en die schuin achter mij gingen zitten en hij die stemmetjes van die meisjes hoorde toen begon hij weer te trillen, dus wat er in het verleden met dat kindje gebeurd is dat is hij nog niet vergeten, maar goed ook dat komt later wel weer goed, in ieder geval gaat Hugo als een speer het is een hele lieve en zachtaardige hond en wij hopen dat wij deze kanjer minstens zolang bij ons kunnen houden als onze vorige hond Lisa, aan ons zal het niet liggen!!!

Hieronder nog wat foto’s van Hugo vanaf het begin van de adoptie tot nu toe. Groetjes van Linda en René en Hugo: