maandag 11 december 2017

Weer een brief van Gipsy (Almendra).

Het is alweer een tijdje geleden. De vorige brief was nog in de tijd dat ik altijd aan een riem moest. Die werd dan wel niet altijd vastgehouden maar toch.... Dat is zooooooo Oktober 2017. (.s avonds in onze eigen buurt loop ik wel nog met een riem om maar dat gaat vast heel snel veranderen.
Tegenwoordig loop ik in het park en in het weekeinde helemaal” los. (And I got the pictures to proof it) En weet je wat. Dat gaat best goed. Ik luister al heel goed naar mijn naam en ben ook altijd heeeeeel braaf. Ik blaf nooit naar vreemden en ik vertrouw iedereen. (Not) Vooral in ons eigen hondenhok ben ik erg druk en blafferig tegen bezoek. Dat vinden mijn baasjes niet zo fijn. Ik denk dat ik daar de komende tijd maar eens aan ga werken. Ik wil tenslotte iedereen tevreden houden. En mijn baasjes zeggen dat ik veel knuffels misloop op deze manier. Maar het is wel wennen om je door iedereen te laten betasten( # me too)
Ik luister wel goed naar mijn naam en kom enthousiast aanrennen. Ook neem ik tegenwoordig snoepjes aan van vreemden. Maar me meelokken dat gaat niet gebeuren. Daarvoor zijn mijn bazen veel te lief en ik te bang.
Ik ben ook niet laatst weggelopen toen ik een beetje bang werd van een andere hond. Maar gelukkig liep ik niet ver. En mijn bazin was gewoon blij dat ik weer terug kwam........ met moeite. Dat wel.

Het meest vreemde is wel de afgelopen dagen gebeurd. De winter begint hier in te vallen en toen we gisteren naar buiten gingen had iemand de wereld helemaal wit geschilderd. Toch knap zo in een paar uur. De verf was wel koud en nat. Sneeuw noemde ze het. Ik werd er en beetje opgewonden van. We zijn naar de Vlietlanden ( een recreatiegebied hier niet ver vandaan) gegaan. Daar heb ik gerend en met mijn kleine grote zus gespeeld en gerend. Het vreemde is dat alle eerder geplaste pee mail niet meer te vinden was. We hebben het dus druk gehad om opnieuw heeeel veel brieven neer te leggen.
Ze moeten toch weten dat er een Spaanse schone in de buurt woont. Ik kom trouwens regelmatig vrienden tegen die ook uit Spanje, Roemenië, Griekenland en zo gehaald zijn. We kunnen dat aan elkaar ruiken ofzo. Voor die honden ben ik meestal niet heel erg bang.
Nou komt de jaarwisseling er aan. Ik hoor al steeds vaker knallen in de verte. En dat vind ik helemaaal niet leuk. Maar mijn kleine grote zus nog veel meer. Die wordt dan een kleine kleine zus (als je begrijpt wat ik bedoel) Gelukkig zijn mijn bazen niet van het vuurwerk. We gaan rond de jaarwisseling naar een afgelegen vuurwerkvrij vakantiepark. Dat ligt in de bossen dus ik ben benieuwd hoe dat gaat worden.
Mijn bazen zijn nog wel een beetje op hun hoede maar ik ben echt niet van plan om weg te lopen. Maar ja. Hoe maak ik ze dat nou duidelijk. Ik probeer al vaak hun handen en zo te likken. Maar ja dat was proeven voor het geval dat.

Weer iets om over na te denken.

Nou dat was het weer voor nu. Ik wens iedereen (maar vooral de lieve Isabelle en de vrijwilligers die mij zo goed hebben opgevangen) hele fijne feestdagen. Onthou vooral” straathond zijn is zooo 2017. Ik hoop dat dat in 2018 werkelijkheid wordt voor alle honden. Ik kan jullie niet meer bedanken voor mijn nieuwe baasjes.
Met mij komt het vast goed....
Nu de anderen nog.

Hasta la Vista, YOLO, en al het beste voor 2018.

Gipsy




Kijk nou eens.... Als ze me roepen dan kom ik ook!


Of niet natuurlijk😃😂😀


Maar meestal kom ik gewoon!


Iemand heeft de wereld wit geschilderd!

BRAINFREEEEEEEEZE

Nog wat oudere foto's en filmpje.

Mijn grote kleine zus.

In het park

We hebben halsbanden in alle kleuren.


Lekker knuffelen op de bank.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten